Gemiste kans?

Je spreekt een medewerker aan en krijgt geen reactie. Aan het gezicht tegenover je zie je dat er van alles gebeurt, toch wordt er niets gezegd. Je voelt je ongemakkelijk en denkt: ‘Wat moet ik hier nu mee?’ Je hebt geen idee en eindigt het gesprek door te zeggen dat je hoopt dat dit de laatste keer was. 

Ik hoor het vaak. Je geeft feedback en op het moment dat je tot de kern komt, stokt het gesprek. Het ongemak dat je dan zelf voelt, wil je zo snel mogelijk stoppen. Je geeft de medewerker de schuld van het feit dat het gesprek niet loopt en nergens toe leidt. ‘Er valt niets mee te beginnen’, zeg je tegen jezelf. 

Als feedbackgever heb je echter ook een aandeel in het vastlopen van het gesprek. Je bent uit contact gegaan op het moment dat het er echt toe deed. 

Gemiste kans. 

Als je in staat bent om je eigen ongemak te verdragen en daar woorden aan durft te geven, kun je de totale sfeer en setting kantelen, waardoor een echte dialoog ontstaat. 

Hoe?

Benoem dat je ziet dat er veel bij de ander gebeurt. Spreek uit, dat je niet weet wat je moet zeggen en graag wilt weten wat er in hem omgaat. Precies daar ligt de kern waar je de ander bij kunt helpen en wordt het gesprek een echt gesprek. 

#durfteverbinden #leiderschap #feedback