Hoe het komt dat ik mij zo naakt voel

Wellicht heel naïef, maar in de aanloop naar de opleiding bij Brené Brown in Amerika dacht ik, dat, als ik mijn studie en voorbereiding serieus zou nemen, het spannendste deel van mijn transitie wel had gehad. Ik heb me nooit gerealiseerd dat de periode voor Amerika slechts oefenen was en dat het echte werk daarna zou beginnen. Zo ging het ook met deze aanvraag voor een inspiratiesessie.

Hoe het begon

Het begon met een berichtje via LinkedIn. ‘Hoi Rianne, we zijn op zoek naar iemand die een inspirerende workshop kan verzorgen voor onze ongeveer 40 HR professionals. Het thema is verbinden, daarom dacht ik aan jou, zullen we even bellen als het iets voor je is?’ Natuurlijk was dit iets voor mij. Een inspirerende workshop voor een groep HR professionals, dat sluit goed aan. Mensen die werken met en voor mensen. Mijn antwoord was snel geschreven: ‘Ik heb zeker interesse. Morgenvroeg even bellen?’

De volgende ochtend spraken we elkaar. Terwijl ik een aantal vragen stelde en steeds enthousiaster werd over de ontwikkelingen binnen deze organisatie, begreep ik hoe en waarom de durf te verbinden-workshop goed aansloot op de reeks van inspiratiesessies die gedurende het jaar reeds waren georganiseerd. Mijn contactpersoon was het met mij eens en zag het ook helemaal zitten. Of ik een offerte voor hem kon maken, zodat hij die kon bespreken met de twee collega’s met wie hij verantwoordelijk was voor de invulling van deze inspiratiesessie. We stemden af wanneer hij de offerte kon verwachten en gingen richting het einde van ons telefoongesprek. Vlak voordat we ophingen, had mijn contactpersoon nog een tip voor mij… ‘O ja, je moet zeker kijken naar de filmpjes op de website van de organisatie die de vorige inspiratiesessie heeft verzorgd. Dat was echt zo ontzettend leuk. Heel interactief, met veel humor en een mooie presentatie met prachtige overgangen en filmpjes. Het was zo goed dat zelfs iedereen mee had gedaan met het ballen gooien. En dat was niet vanzelfsprekend binnen dit bedrijf…’, vertelde hij. 

Terwijl ik naar hem luisterde, begon het stemmetje achter in mijn hoofd zijn werk te doen. Het stemmetje zei, ‘ze zijn wel heel wat gewend Rianne. De lat ligt hoog. Hoor je wat hij zegt? Een prachtige presentatie met mooie overgangen en filmpjes, gooien met ballen, veel humor, dat is niet zomaar wat. Je moet van goeden huize komen, als je dat wilt evenaren of overtreffen. Er wordt wat van je verwacht.’ Ik bedankte hem voor het gesprek en beloofde een offerte te maken. 

Trapeze-act

Omdat ik verzuimd had te vertellen dat ik in mijn presentaties normaal gesproken niet met ballen gooi én dat ik geen entertainer ben, (ik beschik overigens wel over humor en dat komt ook zeker terug in mijn presentaties, maar het is toch anders), ging ik hard aan het werk om een ‘trapeze-act’ te verzinnen. Ik moest immers het ballen gooien en alle andere prachtige dingen uit de vorige inspiratiesessie zien te overtreffen. Het stemmetje deed zijn werk. 

Een week later werd de call gepland om de offerte en het programma door te nemen, dit keer met twee collega’s van mijn contactpersoon. Wederom een leuk en positief gesprek totdat ik mijn ‘trapeze-act’ begon toe te lichten. Ik merkte al snel dat de energie wegvloeide aan de andere kant van de lijn, evenals het enthousiasme. Terwijl ik hard aan het werk ging door alternatieven te opperen die minstens zo indrukwekkend waren als mijn trapeze-act, merkte ik dat de andere kant van de lijn nergens enthousiast van werd. Ik voelde mij steeds ongelukkiger en meer tekort schieten. Na een paar minuten heen en weer praten, was de conclusie dat ik nog maar even moest nadenken over het tweede deel van mijn inspiratiesessie. ‘Laten we een nieuwe call plannen om het aangepaste programma door te nemen.’, zeiden de twee personen aan de andere kant van de lijn.

‘Dat is goed’, zei ik. ‘Ik wil echter wel iets zeggen voordat we de verbinding verbreken. Ik merk dat ik heel hard zit te werken in dit telefoongesprek en dat voelt niet goed. De reden dat dit gebeurt komt voort uit het gesprek dat ik met jullie collega heb gehad. Hij vertelde mij hoe geweldig jullie laatste inspiratiesessie is geweest en dat heeft ervoor gezorgd dat ik, met dank aan de stemmetjes in mijn hoofd, het verhaal heb verzonnen dat mijn inspiratiesessie dezelfde elementen moet bevatten als de vorige. Jullie collega vertelde over gooien met ballen en hoogstaand theaterwaardig entertainment. Ik wil jullie laten weten, dat ben ik niet. Ik ben gewoon Rianne die een eerlijk en oprecht verhaal verteld en haar kennis en ervaring deelt. Die tijdens haar zoektocht naar eigenwaarde heeft geleerd om niet perfectie na te streven maar voor het beste resultaat te gaan. Die de switch heeft gemaakt van, doen naar wat ze dacht dat er van haar verwacht werd, naar dat wat ze zelf wil. En die daar, met vallen en opstaan, dat blijkt maar weer tijdens dit telefoongesprek, in leert en groeit. Ik gun iedereen de inzichten, tools en ervaring die nodig is om de monsters, want zo noem ik de stemmetjes, de baas te kunnen. Want dat kan namelijk. De baas worden over de monsters. Met mijn verhaal wil ik andere mensen  inspireren en inzicht geven in hoe ze dat ook kunnen doen. Daar hoort geen ‘trapeze-act’ bij, en ook geen gooien met ballen.’

‘Dit wat je nu deelt is precies wat we zoeken’, zei de andere kant van de lijn in koor. ‘Het delen van dit soort ervaringen in combinatie met de theorie is wat inspirerend is en waar mensen zich in kunnen en zullen herkennen. Iedereen kent die stemmetjes en de onzekerheid die hoort bij ben ik goed genoeg zoals ik ben. We hoeven geen ‘trapeze-act’, we willen alleen maar jou en je verhaal.’ 

Naakt

Na afloop van dit gesprek was ik enerzijds opgelucht en aan de andere kant realiseerde ik mij dat de vraag die deze opdrachtgever mij stelt, maakt dat ik mij naakt voel. Naakt in de zin van kwetsbaar. Kwetsbaar omdat het alleen maar ik is met mijn verhaal op dat podium, voor die groep. Ik met mijn ervaringen en geleerde lessen, mijn kennis en oprechtheid, mijn vallen en weer opstaan, mijn eerlijkheid en een beetje humor. Geen trapeze-act of andere flitsende dingen. ‘Gewoon’ ik en dat is genoeg.