Is mijn cijfer wel goed genoeg?

Ik las deze week een bericht waarin een oproep werd gedaan aan docenten om cijfers in de klas te delen in plaats van via een digitaal systeem. Dit om de stress en emoties die een cijfer bij leerlingen teweeg kan brengen op te kunnen vangen en daar aandacht aan te geven. Een oproep waar ik mij zeker in kan vinden. Ook het ontvangen van goede cijfers kan stress geven. Zeker als je de neiging hebt om te vergelijken, zoals veel mensen doen. De interne vraag, ’Is mijn cijfer wel goed genoeg als het geen 10 of lager is dan dat van mijn klasgenoten?’, is snel gesteld. Cijfers kunnen een enorme trigger zijn voor onze interne plaaggeesten schaamte, schaarste en vergelijking. 

Wat ik in deze post vooral wilde delen, is mijn inzicht hoe mooi het woord aandacht eigenlijk is. Mijn constatering in het dagelijks leven is dat we vaak woorden gebruiken waarvan we de betekenis ervan niet met elkaar bespreken terwijl we er wel verwachtingen aan koppelen. Als gevolg hiervan ontstaan er allerlei misverstanden en frustraties. Aandacht is zo’n woord. In dit woord zit precies opgesloten wat de bedoeling ervan is. Ik realiseerde mij dat vandaag voor het eerst: aan - dacht. Als we onszelf of elkaar vragen om iets met aandacht te doen, of ergens aandacht aan te geven, dan vragen we om actief en bewust aan dat ‘iets’ te denken. Wat dat ‘iets’ is, is echter vaak onduidelijk en waar het mis gaat. Als we ‘iets’ niet expliciet maken, kan het alle kanten opgaan. 

De oproep om cijfers met aandacht te delen juich ik toe. Het is een mooie manier om met elkaar in gesprek te komen over verwachtingen van jezelf en elkaar, over leren omgaan met resultaten, over verschillen en overeenkomsten en de daarbij behorende emoties. Niet altijd makkelijk misschien, want wat als blijkt dat je elkaar niet goed begrijpt of er verschillend in zit? Hoe ga je daar mee om? Allemaal onderwerpen die een aandachtig gesprek waard zijn.

#durfteverbinden #practicewhatyoupreach #leiderschap