''Soms zou ik mezelf het liefst verstoppen''

Soms
Soms zou ik mezelf het liefst verstoppen.
Onder een dekentje in de hoek van de kamer.
Wachten tot de storm voorbij is.

De storm in mijn hoofd en in mijn lijf.
Dan weet ik even niet meer waarom het een goed idee was om weer te gaan voelen.
Er is dan alleen maar die overheersende angst.
Zonder op dat moment te weten welke angst het precies is.
Hij is er en ik heb mijn handen vol aan het feit dat het er is.

Doordat ik die angst in de loop van de tijd heb leren kennen en begrijpen, weet ik dat ik niets anders kan dan accepteren dat het er is. Vanuit het accepteren kan ik terugvallen op die dingen waarvan ik weet dat ze mij helpen. Bijvoorbeeld een wandeling in de buitenlucht, in het bos en door de weilanden. Het contact met de natuur en het weidse uitzicht brengen mij terug naar het vertrouwen op de wetenschap dat het leven zoveel groter is dan ik. Even contact met een vriendin die mij begrijpt en herkent wat ik voel en ervaar, helpt ook. Bij voorkeur via de app. Door het schrijven vallen inzichten op hun plek en groeit het vertrouwen dat het beter wordt. Of mij vast laten houden door mijn lief, zonder woorden, alleen maar vasthouden.

Zo hoef ik mijzelf niet onder dat dekentje te verstoppen. Maar kan ik het over me heen leggen en iemand vragen, ‘Kom jij bij mij?’.

#zelfdoenmaarnietalleen #durfteverbinden #practicewhatyoupreach