Verschillen overbruggen, het is soms heel lastig. Toch kan het.
Verschillen overbruggen, het is soms heel lastig. Toch kan het. Helemaal als je kunt accepteren dat perfect niet bestaat.
Ik merkte dat ik in een situatie waar ik veel teleurstelling voelde de neiging had om de andere partij te veroordelen. Dit met het resultaat dat we in een impasse belandden. Ik gaf de ander daar de schuld van. Renata van Enter hield mij de spiegel voor. ‘Maar jij doet nu ook niets.’ En dat klopte. ‘Ik weet niet waar we het over zouden moeten hebben’, zei ik. ‘Ik heb voor mijn gevoel alles gezegd wat ik te zeggen heb.’ We praatten hierover door en wat ik leerde was dat de impasse niet in de situatie zat maar in mij.
‘Het is alsof je in je favoriete winkel komt om iets te kopen’ zei Renata, ‘Alleen niet alle planken in die winkel zijn gevuld. Jij komt daar om iets te kopen en ziet dat het schap leeg is. Je meldt je bij de verkoper en deze geeft aan dat het schap leeg zal blijven. Jij wilt dat echter niet accepteren. Misschien omdat je hoopt, dat als je het vaak genoeg vraagt de verkoper het schap toch gaat vullen. Je bent immers een vaste klant. Of juist omdat je geen contact durft te maken met het gevoel van teleurstelling dat je favoriete winkel niet perfect blijkt te zijn. Dus de volgende dag meld je je weer in de winkel, ziet het lege schap en vraagt opnieuw aan de verkoper wanneer hij verwacht dat deze gevuld gaat worden. Het antwoord van de verkoper is opnieuw ‘nooit’. En dat blijft het antwoord, hoe vaak je het ook komt vragen. Doordat je focus volledig bij het lege schap ligt en niet meer bij alle gevulde schappen raak je steeds meer teleurgesteld en gefrustreerd. Zo beland je in een impasse.
De manier om hieruit te komen is dat je accepteert dat het lege schap erbij hoort, dat de verkoper niet in staat is om het schap te vullen. Hoe graag de verkoper dat zelf wellicht ook zou willen. Dus welke keuze maak je? Kies je ervoor alleen te kijken naar het lege schap, of kun je je eigen emoties omarmen? De teleurstelling, het verdriet en de pijn voelen, en met dat in je handen je focus te verleggen naar de gevulde schappen? Zo maak je contact met wat je wel wilt. En van daaruit met de ander.’
‘Dan kies ik ervoor mijn verdriet te nemen en mijn focus te verleggen, daarvoor ligt er teveel moois in de gevulde schappen.’
#durfteverbinden #practicewhatwepreach