Over loslaten, vastpakken en opnieuw beginnen

Als hoofd en hard met elkaar botsen is het tijd om naar binnen te gaan en keuzes te maken. Ondertussen weet ik, Rianne, dat juist als mij dat moeite kost, het om voor mij wezenlijke dingen gaat. Dingen die mijn diepste angsten raken.

Trouwe volgers van mij kennen mijn worsteling tussen groei en succes versus tijd voor mezelf, mijn hobby’s en mijn gezin en vrienden. De afgelopen jaren heb ik van alles geprobeerd om de juiste balans te vinden én alles in stand te houden. Dat gaat niet samen. Steeds weer constateerde ik dat wat ik deed niet leidde tot dat waar ik naar verlangde: tijd en ruimte voor mezelf om dat te doen waar ik blij van word in plaats van druk te zijn met alles wat moet om dat wat ik zakelijk heb opgetuigd in leven te houden.

Hardleers als ik kan zijn, viel deze zomer pas het kwartje: Als ik mijn verlangen echt waar wilde maken dan moest ik kiezen. En dat heb ik gedaan. Ik heb gekozen voor mijzelf, wat betekent dat ik mijn team loslaat. Dat doet veel pijn en geeft ook ruimte.

Tranen met tuiten hebben we ondertussen met elkaar gehuild. Tranen die recht doen aan de mooie en fijne samenwerking en rituelen die we met elkaar hebben opgebouwd en nu loslaten. Van de verdeling van taken, het samenwerken tijdens de vele projecten, tot het bakken van vers brood op kantoor. Het is tijd voor een nieuw begin.

Voor mij zit dat onder andere in het schrijven van mijn boeken. Deel 1 ‘Durf te Verbinden, het begint bij jezelf’ komt op 28 november uit en deel 2 ‘Durf te Verbinden in de praktijk’ en 3 ‘Durf te Verbinden op het werk’ zijn in de maak.

De nieuwsbrief blijft. Echter wel in een ander jasje. Hoe dat er precies uit ziet? Dat zal de tijd leren. Voor nu wil ik jou namens het team van Durf te Verbinden bedanken voor het lezen en meeleven. Ik kijk er naar uit om in de nieuwe vorm ook met je te verbinden.